Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

One- shot stories

Μόλις είχα μπει στην καφετέρια, εψαχνά να  βρω που κάθονταν οι φίλοι μου και τυχαιά τον είδα. Κάθοταν σε ένα τραπέζι στο βάθος με την παρέα του, και κοιτούσε προς το μέρος μου. Έκανα πως δεν τον είδα και συνέχεια να προχωραω ανάμεσα στα μικρά τραπέζια της καφετέριας για να βρώ τους φίλους μου. Ήταν Σάββατο βράδυ και το μαγαζί ητάν γεμάτο. Βρήκα τους φίλους μου και έκατσα δίπλα στον κολλητό μου, τον Χρήστο. Το τραπέζι του ήταν λίγο πιο κάτω απο το δικό μας και απο εκεί που Καθόμουν τον εβλεπα μπροστά μου. Τώρα δεν με κοιτούσε, μπορεί να μην με είχε δει κάθολου τελικά- να κοιτούσε κάπου αλλού, μιλούσε με την φιλή του και απο τις κινήσεις τους κατάλαβα οτι ηταν κάτι σοβαρό. Αποφάσισα ότι έπρεπε να ασχολειθώ με την παρεά μου και όχι με το τι κάνει αυτός. Είχα τόσο καιρό να βγω με τους φίλους μου και δεν θα τον αφήνα να με αποσυντονίσει ξανά. Δεν θα του έκανα αυτή την χάρη! Ήμουν τόσο χαρούμενη που περνούσα επιτέλους λίγο χρόνο με την παρεά μου, μιας και με βοηθούσαν να ανέβω ψυχολογικά γιατί απο τότε που χωρίσαμε, μια εβδομάδα πριν,  ήμουν χάλια και δεν έβγαινα απο το σπιτι. Ταύτοχρονα ένιωθα ομως μια μελαγχολία και μια θλίψη που τον εβλέπα μπροστά μου. Φαίνονταν τόσο καλά, λες και δεν είχε γίνει τίποτα, λες και Μόνη μου έζησα τόν χωρισμό μας. Δεν άντεχα να τον βλεπω απέναντι μου, με αυτά τα καστανά μάτια που όταν τα χτυπούσε ο ήλιος με έκαναν να τον ερωτευτώ περισσότερο. Δεν άντεχα να τον βλέπω να σκάει στα γέλια με την παρεά του, να είναι χαρούμενος και να χαμογελάει με αυτό το χαμόγελο που μου χάριζε καθημερινά και με έκανε να λιώνω!  Δεν ζήλευα τα κορίτσια της παρεάς του, -ποιος ο λόγος άλλωστε;- Απλά θα ήθελα να μην είχαμε χωρίσει για να Καθόμουν και εγώ σε εκείνο το τραπέζι μαζί τους! Χωρίς να το καταλάβω τον κοιτούσα καθως τα σκεφτόμουν όλα αυτά. Ειχε περάσει ενα δυωρο απο την ώρα που ήρθα και το μαγαζί είχε αδειάσει. Οι δικοί μου φίλοι γνώριζαν και αυτόν και την παρεά του και πηγάμε να κάτσουμε στο τραπέζι δίπλα τους για να κάνουμε ολή μαζί παρεά. Φυσικά εγώ ενιώθα τρελή αμηχανία με το να είμαι τόσο κοντά του. Εκατσά 5 θέσεις μακριά του και έτσι δεν μπορούσα να τον δω ξεκάθαρα γιατί ήταν τα κεφάλια των φίλων μου μπροστα, αλλά δεν με ένοιαζε, καλύτερα που δεν τον έβλεπα. Θυμήθηκα την ημέρα που μου ζήτησε να τα φτιάξουμε. Είχαμε πάει στο σινεμά και όταν τελειωνε η ταινιά είχε πλησιάσει προς το μέρος μου και το χέρι του ακουμπούσε το δικό μου.  "Αα ξέχασα να σου πω ότι μου αρέσεις απο την μέρα που σε γνώρισα" μου είπε, και εγώ εμεινα εκεί, ακίνητη να τον κοιτάω, σοκαρισμένη! Δεν περίμενα ότι του άρεσα πολύ, γενικά δεν εχώ αυτοπεποιθηση και δεν πιστευώ ακόμα ότι μπορει να αρέσω σε κάποιον. "Θές να τα φτιάξουμε;.. Πες κάτι! Γιατί δεν μιλάς;" με ρώτησε.  Του είπα το ναι και ειδάμε την υπόλοιπη ταινιά αγκαλιά. Στο δρόμο για τα σπιτιά μας με κρατούσε απο την μέση και λέγαμε τις καλυτέρες στιγμές που περάσαμε ως φίλοι μέχρι εκείνη την μέρα. Η αλήθεια είναι ότι και ως φίλοι, και ως ζευγάρι περάσαμε καταπληκτικές στιγμές αλλά οπώς είναι γνωστό όλα τα ωραιά τελειωνουν.. Με πήραν τηλεφωνο οι γονείς μου να μου πούν πτι είναι αργά και για αυτό αρχίσα να χαιρετάω τους άλλους για να φύγω. Χαιρέτησα και αυτόν και έφυγα. Πήρα τον δρόμο για την στάση του λεωφορείου και συνειδητοποίησα ότι παρόλο που ήταν καλοκαίρι έκανε λίγο κρύο μιας και ήταν περασμένη η ώρα. Μπήκα στο λεωφορειο και είδα ότι με είχε ακολουθήσει απο πίσω γιατί μπήκε αμέσως μετα απο μένα. " Θες να ξανα προσπαθήσουμε;" με ρώτησε και ενιώσα την γλυκιά παρορμήση μου να του λεεί ναιι. Ήξερα ότι θα το μετάνιωσω αλλα αξίζει τον κόπο...

9 σχόλια:

  1. τι ωραια ιστοριαααα <3!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. βαζετε το μπλοκ μου στα αδελφικα??
    http://teenclubforgirls.blogspot.gr/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχχ να γινοταν ετσι και με τον φιλο μου βασιλη.. αυτος ειναι αντιθετοσ απο την ιστορια αυτη.. με μισεί... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν υπάρχει αλλη ιστορια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πολύ ωραία ιστορία! Βάλε κι άλλες αν μπορείς♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή